Eendracht Aalst is net als Berchem Sport een club met een rijke geschiedenis. Eendracht Aalst speelde 16 seizoenen in eerste klasse, Berchem Sport doet met 41 seizoenen nog een stuk beter. In de jaren ’40 speelden beide clubs een aantal seizoen gelijktijdig in eerste divisie.
Eendracht Aalst ontstond kort na de Eerste Wereldoorlog in 1919. De club werd Sport-Club Eendracht Aalst genoemd en kreeg stamnummer 90. Na enkele jaren in de provinciale reeksen, bereikte Aalst begin jaren ’30 de nationale reeksen en even later de Eerste Afdeling (toenmalige tweede klasse). Daar speelde Aalst kampioen in 1939, zodat het naar de Ereafdeling (toenmalige eerste klasse) promoveerde. Vanwege de Tweede Wereldoorlog was er twee jaar geen competitie, maar in het seizoen 1941-1942 kon Eendracht Aalst dan toch in eerste divisie beginnen. In 1946-1947 eindigde Aalst op 2 na laatste en moest het degraderen aangezien het aantal teams in hoogste afdeling verminderd werd.
In de jaren ’50 zakte Aalst af tot in bevordering, maar zette het meteen weer een opmars in om in 1960 weer in eerste klasse uit te komen. Dat duurder echter niet lang, want in 1962 eindigde Aalst laatste en verdween het voor lange tijd uit eerste klasse. De decennia daarop speelde Aalst vooral in tweede en derde klasse, met als dieptepunt het seizoen 1965-1966 toen het na een omkoopaffaire in vierde klasse moest spelen. In de jaren ’80 speelde Eendracht Aalst verschillende keren de eindronde in tweede klasse, maar promoveren naar eerste klasse lukte pas in 1991. Aalst zakte echter weer onmiddellijk, maar kwam ook snel weer terug. In 1994 haalde Eendracht Aalst onder leiding van debuterend trainer Jan Ceulemans eerste klasse.
Seizoen 1994-1995 was het meest succesvolle uit de geschiedenis van Eendracht Aalst. In de competitie haalde Aalst met een 4e plaats zijn beste resultaat ooit in eerste klasse, en in de beker van België schopten de Ajuinen het tot in de halve finale. Eendracht Aalst pakte ook een individuele trofee: Gilles De Bilde won de Gouden Schoen.
In het begin van deze eeuw kende Aalst een woelige periode. Het bestuur maakte fusieplannen, maar dat was zeer tegen de zin van de supporters. Enkele bestuursleden verlieten de club en in 2002 ging Eendracht Aalst failliet. De club moest zakken naar derde klasse en werd omgedoopt tot Voetbalclub Eendracht Aalst 2002.
Aalst promoveerde snel weer naar tweede klasse, maar dan ging het weer de verkeerde kant op. In 2005 degradeerde Aalst terug en de nieuwe voorzitter drong aan op een fusie omdat hij de club niet meer leefbaar vond. Net als een aantal jaren daarvoor hielden de supporters acties en moest de voorzitter uiteindelijk plaats ruimen. De degradatie naar vierde klasse was echter niet meer te vermijden. VC Eendracht Aalst 2002 knokte zich met twee titels echter weer terug naar tweede klasse.
Voor aanvang van het seizoen 2012-2013 veranderde de club haar naam weer naar Sportclub Eendracht Aalst. Financieel waren er nog steeds problemen en in 2015 degradeerde Aalst ondanks een 9e plaats naar derde klasse, het kreeg immers geen licentie. Er kwamen weer wijzigingen in het bestuur waarna het ook sportief goed liep. Vorig seizoen eindigde Eendracht Aalst derde in 2e amateurliga. In de eindronde schakelde Aalst vier teams uit en kon het de promotie vieren.
We noemden Gilles De Bilde al, maar er zijn nog meer bekende spelers die de kleuren van Eendracht Aalst verdedigd hebben. Zo speelden viervoudig Gouden Schoen Paul Van Himst en Juan Lozano aan het einde van hun carrière nog voor Eendracht Aalst. Lozano trok daarna trouwens nog even naar Berchem Sport. In een recenter verleden speelde Dries Mertens nog voor Aalst in derde klasse. In het seizoen 2005-2006 leende AA Gent Mertens uit aan de Ajuinen en Mertens werd toen verkozen tot beste speler van het seizoen bij Eendracht.
Korte beschrijving:
Clubnaam: Sportclub Eendracht Aalst
Gesticht: 1919
Clubkleuren: zwart-wit
Stadion: Pierre Cornelisstadion (capaciteit 6294)
Positie eindklassement ’16-’17: 3e in 2de Amateurliga VFV A met 54 punten
Trainer: Tom De Cock
