In de nacht van zondag op maandag overleed in Oelegem Eddy Caers. Caers speelde twee seizoenen voor Berchem Sport in eerste klasse, van 1972 tot 1974. Maar zijn naam zal altijd verbonden blijven aan een omkoopaffaire in 1978.
Caers begon te voetballen bij de club van zijn geboortedorp, FC Ranst. In 1966 werd hij, zonder veel succes, aan Antwerp uitgeleend. Na vier seizoenen bij derdeklasser OLSE Merksem, waar hij in het seizoen 1969-70 topschutter werd, zorgde SK Tongeren voor een doorbraak in zijn carrière. Onze tegenstander van zaterdag speelde ook toen in dezelfde reeks als Berchem Sport, in tweede klasse. De kalende Caers die na een moeilijke start wisselend presteerde bij de blauw-witten, speelde uitgerekend tegen Berchem Sport op de Motten zijn beste match van het seizoen. Berchem, dat het seizoen 1971-72 als kampioen beëindigde, aarzelde dan ook niet en lijfde de toen 26-jarige spelmaker meteen in voor zijn nieuwe seizoen op het hoogste niveau.
Eddy, aangeworven om naast Versluys in de spits mee voor doelpunten te zorgen, kon bij Berchem aanvankelijk niet overtuigen en belandde zelfs op de bank. Tot trainer Coppens de gok waagde om hem noodgedwongen als centrale verdediger op te stellen, de positie waarop hij ooit zijn eerste schoenen versleet bij Ranst. Het bleek een meevaller. Caers, technisch sterk, stevig kopspel, maar als aanvaller nooit echt een vechter geweest, deed het verdedigend onverwacht goed en werd de man waar de meeste Berchemaanvallen vertrokken. Hoewel hij een vijfjarencontract had, werd hij na afloop van zijn tweede seizoen voor 6 miljoen Belgische franken verkocht aan Club Brugge, drie keer zoveel dan wat Berchem voor hem betaald had. Na één seizoen bij blauw-zwart volgde een nieuw avontuur bij La Louvière, ook toen een eersteklasser.
Het was met die club dat hij in opspraak kwam als een van de spilfiguren in een omkoopzaak. Omdat de Wolven dringend punten moesten sprokkelen om degradatie te ontlopen, stuurde trainer en gewezen Gouden Schoenwinnaar Jef Jurion Caers op pad om zijn gewezen ploegmaats Tony Goossens en Mike Kear ervan te overtuigen een overwinning of op zijn minst een gelijkspel te vergemakkelijken. In ruil zou elke speler 60.000 frank ontvangen. Drie andere Berchem-spelers werden door een andere tussenpersoon benaderd. Goossens, die als bankbediende vooral niet in onfrisse zaakjes wilde betrokken worden, verwittigde meteen het clubbestuur. Kear gaf eveneens een staaltje van Britse fair play weg en deed hetzelfde, net als de drie anderen. Berchem Sport bracht op zijn beurt de bondsinstanties op de hoogte die aan de zaak de hoogste prioriteit gaven. Gesprekken werden opgenomen en de betrokkenen liepen in de val die door de KBVB was gespannen. Jurion werd van de bondslijsten geschrapt, La Louvière werd veroordeeld tot degradatie en Caers voor een jaar geschorst.
Na zijn schorsing speelde Caers nog twee seizoenen voor la Louvière, dat door eindrondewinst zijn plek in eerste klasse meteen weer wist in te nemen. In 1979 verhuisde hij naar Zwarte Leeuw, in 1981 naar Borsbeek Sport waar hij speler-trainer was. Na zijn voetballoopbaan opende Eddy een sportwinkel, daarna een café in Oelegem.
Namens Berchem Sport bieden wij onze oprechte deelneming aan de familie en naasten.
Foto: 26 maart 1972, SK Tongeren – Berchem Sport 1-1. Pierre Van Staay in duel met Eddy Caers
