Berchem Sport heeft opnieuw afscheid moeten nemen van een groot voetballer. Lucien Pieters (4 augustus 1925 – 26 juli 2013) was misschien niet de meest opvallende speler van de vice-kampioenenploeg (1949-’50-’51), maar dat maakte hem zeker niet minder verdienstelijk.
Zoals de meeste jongetjes in Antwerpen in die tijd, leerde Lucien voetballen op de uitgestrekte vestingen die de stad omringden. In 1934 sloot hij zich aan bij Berchem Sport. Voor de club brak net een mindere tijd aan, met een degradatie naar tweede en tal van kernspelers die het Rooi verlieten. De heropstanding tijdens de oorlog zou hij niet actief meemaken. Lus bracht een groot deel van de oorlogsjaren als dwangarbeider door in Duitsland. Bij zijn terugkeer was Berchem Sport er in geslaagd om met aantrekkelijk voetbal zijn plaats bij de elite in opnieuw te nemen.
Hoewel de concurrentie groot was, lukte het hem vrij snel om een basisplaats te veroveren. Vanaf 1946 kwam hij vast in het eerste elftal. Lucien Pieters was op zowat alle posities inzetbaar, wat dan ook gebeurde. In zijn loopbaal speelde hij op negen van de elf plaatsen. Hij begon als inside, mocht af en toe als centervoor opdraven, speelde enkele matchen op de rechtervleugel, verving Van de Ven als stopper-spil als deze gekwetst was, maar had toch vooral zijn vaste stek als kanthalf, links zowel als rechts. Alleen in de goal of als linkse out heeft hij nooit gespeeld.
De “utility man n°1” of “meid van alle werk” zoals de kranten hem noemden, was onopvallend, maar van onmisbare waarde voor het elftal. Hij beschikte over een flink stel voetbalhersenen en een aardige balcontrole. In 1955 werd hij speler-trainer bij Voorwaarts Tienen. Later trainde hij ook nog Meerhout en in 1961 werd hij hulptrainer van Broer Van de Ven en hoofdtrainer van de Berchemse jeugd. De uitvaartplechtigheid vond afgelopen vrijdag plaats.
Namens bestuurs, supporters en spelers van Berchem Sport bieden wij onze oprechte deelneming aan aan zijn echtgenote Dany en zoon Luc.