Acht doelpunten in een competitiewedstrijd, daarvoor moeten we al een heel eind teruggaan in de tijd. Zelfs zes doelpunten is al geleden van het seizoen 2011-12. Toen haalde kersvers kampioen Berchem Sport in zijn laatste thuiswedstrijd zwaar uit tegen FC Duffel.
De laatste keer dat we acht keer mochten juichen in één wedstrijd was op 10 maart 1991. Meer dan een kwarteeuw geleden! Ransford had net leren lezen, Bruno, Joachim en Romeo keken nog naar Tik-Tak, Matti en Roy waren piep, Dimitri en Thomas nog niet eens geboren en van Light, Laurens en Jawad was nog lang geen sprake. Berchem speelde zijn eerste seizoen in derde klasse en strandde op de tweede plaats achter Excelsior Moeskroen. Het vangnet van de eindronde bestond nog niet. Berchem speelde die middag uit bij hekkensluiter VK Ninove. Uitslag: 0-8, zeven doelpunten na de rust, of één om de zes-en-halve minuut! Doelpuntenmakers van dienst waren Ebo Mends met drie stuks, Benny Lobyn (2), Bart Belis, wijlen Jos Matheuse en Eric Van Meir.
Daartussen was er nog een door iedereen vergeten 11-0 op 13 augustus 2000. Een verjaardagsgeschenkje voor de club in een veredelde oefenwedstrijd voor de Beker van Antwerpen tegen FC Broechem. Een provincialer, maar dat waren we zelf op dat moment ook. Maar dan wel ééntje met meer ontluikend talent dan de doorsnee derdeklasser. Aan het kanon die middag Aziz El Addouly (4), Kenny Vannuten (3), Thomas Debruyn, Ken De Ravet, Erivan Dos Santos en zelfs doelman Franky Brems mocht zijn goaltje meepikken.
Voor de volgende 8 zitten we al bijna 50 jaar in het verleden. Op 19 mei 1968 ging Berchem toen 0-8 ging winnen bij Crossing Molenbeek. Opnieuw op verplaatsing dus. Het thuispubliek kon zich op 24 oktober 1954 wel verkneukelen met de 11-1 zege tegen het Limburgse ‘s Herenelderen VV voor de Beker van België.
Kort na de oorlog stonden de derby’s tegen KV -toen nog FC- Mechelen jaar na jaar garant voor een doelpuntenfestijn. 3-7 in het seizoen 1950-51, 8-2 het jaar erop en 1-6 tijdens het seizoen 1952-53. In die tijd was doelpunten scoren op het Rooi vooral een familiezaak van de broers Stan en Bert De Hert en hun neven Jos Mersie en Marcel Dries. De bezoekende doelmannen kregen er in die dagen geregeld 5, 6 of 7 om de oren.
Maar voor de echte “vooroorlogse uitslagen” moeten we in het geval van Berchem Sport terug naar de oorlogsjaren zelf. In de noodcompetitie tijdens het mobilisatie-seizoen 1939-40 werd Cappellen twee keer met dubbele cijfers weggeblazen. Op kerstdag 1939 werd het thuis 12-0, de terugwedstrijd op 21 april 1940 tikte af op 0-11 en dat ondanks de afwezigheid van prijsschutter Jef Nelis, die op dat moment met de Rode Duivels in Amsterdam aantrad. Het seizoen 1941-42, dat omwille van de barre oorlogswinters een grilling verloop kende met vele onderbrekingen, had ook vele hoogtepunten waaraan de Berchemfan zich kon verwarmen: 7-0 tegen RC Tournai, 0-8 uit bij Belgica, 8-0 tegen US Centre en 10-0 thuis tegen FC Ronse. De piepjonge vijfmansvoorhoede, die bestond uit Cois Vannuten, Jef Staelens, Broer Van de Ven en Bert en Stan De Hert, samen net 100 jaar oud, was dat jaar goed voor liefst 102 doelpunten, een gemiddelde van bijna vier goals per wedstrijd! Met amper 24 tegendoelpunten was Berchem ook nog eens de minst gepasseerde ploeg. Amper zes verliespunten, slechts één verliesmatch, tien punten meer dan de kampioen uit de andere reeks en toch werd Berchem geen kampioen in Eerste Afdeeling B, de toenmalige, uit twee reeksen bestaande Tweede Klasse. Dat lukte wel in het daaropvolgende seizoen. De uitslagen overtroffen zelfs nog die van het jaar voordien. 0-7 in Doornik en bij Oude God, 8-0 thuis tegen AS Ronse en AS Oostende, 0-9 aan zee, 13-0 tegen RC Doornik…
In de echte voorloorlogse periode waren de uitschieters eerder beperkt. Behalve een 11-2 tegen Borgworm (1933-34) en een 0-8 op AA Gent, is enkel de 7-5 tegen Standard (1934-35) het vermelden waard, temeer daar Berchem eerst 0-2 had achtergestaan.
