Nauwelijks achttien jaar deed Patro Eisden er over om op te klimmen van de laagste Limburgse provinciale reeks tot de hoogste afdeling van het nationale voetbal. Dat had kapelaan Van Schoenbeek, die het ploegje uit de grond stampte, zelfs in zijn vurigste gebeden niet durven vragen. Officieel opgericht in 1942, maar volgens documenten uit de archieven van de KBVB al enkele jaren ouder, was het de kapelaan er vooral om te doen de jeugd uit zijn parochie een zinvolle bezigheid te geven. Voetbal was slechts één van de activiteiten die hij met zijn afdeling van de Patro, de latere Chiro, aanbood, maar, zo bleek al gauw, wel de meest succesvolle. Het parochieploegje groeide snel uit tot een te duchten club, eerst in de provincie, vanaf 1952 zelfs op nationaal niveau. Maar zelfs toen de paarswitten in 1956 tot de Tweede Klasse doorstootten, bleef de plaatselijke geestelijkheid de touwtjes in de bestuurskamer stevig in handen houden, samen met de directie van de steenkoolmijn, die de andere bestuurspostjes bekleedde.
Net als Berchem Sport in die jaren, teerde de club haast uitsluitend op spelers uit eigen kweek, af en toe aangevuld met elementen die bij kleinere clubs uit de streek werden geronseld. Eind jaren ’50 kwamen de eerste buitenlandse spelers. Joegoslaven, Slovenen, Hongaren, Italianen… In de mijnstreek keek men daar niet echt van op.
In mei 1960 werd Patro Eisden de vierde Limburgse club die tot het hoogste niveau wist door te dringen. Er was wel een testwedstrijd voor nodig, tegen Cercle Brugge in het stadion van FC Mechelen. Het avontuur in Eerste Klasse duurde maar één seizoen en zou nooit meer worden herhaald. Patro eindigde op de laatste plaats, achter CS Verviers.
Het jarenlang bejubelde Patro verdween in de anonimiteit tot het op 3 november 1963 opnieuw het nationale nieuws haalde. Dit keer niet om zijn grandioze spel, maar wegens de incidenten in de wedstrijd tegen Union. Toen de niet onbesproken scheidsrechter Blavier de Brusselaars een tweede aangevochten penalty toekende, veranderde de wedstrijd in geen tijd in een heksenketel. Toeschouwers bestormden het terrein en bekogelden de scheidsrechter. Vijftig politiemannen stonden machteloos. De club werd veroordeeld tot twee wedstrijden achter gesloten deuren. Aanvoerder Schreurs, die nota bene de scheidsrechter had proberen te beschermen, werd 20 speeldagen geschorst. En het werd alleen maar erger toen bij de eerste match achter gesloten deuren, meer dan 500 supporters van achter de omheinig de wedstrijd toch nog probeerden te volgen en zich daarbij “vijandig gedroegen door de hele tijd door de Vlaamse Leeuw te zingen”. Althans zo stond te lezen in het verslag van de Waalse scheidsrechter die het Feyenoord-lied “Hand in Hand Kameraden” verkeerdelijk voor de Vlaamse hymne had gehouden…
In 1970 zakte Patro opnieuw naar derde. Een dubbele testwedstrijd tegen Winterslag moest twee jaar later beslissen wie er weer naar tweede mocht. Winterslag haalde het nipt en Eisden moest nog tot 1975 wachten eer het zelf opnieuw de stap hogerop kon zetten. Op en naast het veld heel wat bekende namen in die tijd. Lei Clijsters, trainer Leo Canjels (o.a. Club Brugge en KV Mechelen) en bestuurslid en geldschieter Jos Vaessen die later voorzitter werd van RC Genk.
In 1977 miste Patro op een haar na een nieuwe promotie naar eerste. Ondanks een gedeelde tweede plaats, eindigde het als laatste in de eindronde. Het jaar erop zakten de paarswitten opnieuw naar derde, waaruit het, ondanks een tweede plaats, in 1981 na een klacht van Witgoor Dessel en FC Turnhout zelfs naar vierde werd verwezen. Drie seizoenen later, in 1984, stond de mijnclub alweer terug in tweede, waar het, op een onderbreking van twee seizoen na, 19 jaar lang zou vertoeven.
Op het einde van het seizoen 2004-05 werd de vzw, die na een eerste naamswijziging in 1998 (K Maasland Maasmechelen) inmiddels tot K Patro Maasmechelen was herdoopt, opgedoekt. Na een onregelmatige overdracht van patrimonium volgde degradatie naar vierde nationale. Een jaar later volgde alweer een namswijziging naar K Patro Eisden Maasmechelen. In 2011 wist de club zich opnieuw tot in de derde afdeling te hijsen. Drie jaar en twee eindrondes later, stonden de paarswitten opnieuw in tweede, waaruit het na de competitehervorming van 2016 wegzakte. Datzelfde jaar nam de mysterieuze Brits-Chinese zakenman Wayne Woo de club over. Samen met drie investeringsmaatschappijen uit de Britse Maagdeneilanden werd hij de nieuwe eigenaar.
Patro begon met steile ambities, maar eindigde vorig seizoen laatste in Eerste Amateurklasse, één plaatsje voor Berchem Sport. Het gros van de buitenlandse spelers die wekelijks moesten spelen, bleven ondermaats. De coaches, eerst Danny Boffin, later Guido Brepoels, kregen amper zeggenschap over hun opstelling. Stijn Stijnen, vorig seizoen met zijn hele clan aan de deur gezeg bij Sporting Hasselt, mag inmiddels proberen of hij de paarwitte trein terug aan het rollen krijgt. Bjorn Sengier is hem gevolgd als T3.
Intussen gaat het van kwaad naar erger in Maasmechelen Afgelopen week is het parket een onderzoek opgestart naar de werking van de vzw. De Kamer van Koophandel stelde een schuldenberg vast van bijna 3 miljoen euro. Gevreesd wordt dat een failiisement onafwendbaar is. De wedstrijd tegen Berchem Sport zou wel eens de laatste kunnen zijn. Heropstarten onder een nieuw stamnummer lijkt draana de meest realistische piste.
