Hij had aanvankelijk niet zoveel zin in dit interview omdat hij liever met zijn prestaties onder de lat in de kijker loop. Helaas zullen die er voorlopig even niet meer bij zijn. Maar omdat hij zijn gezicht niet kan vertonen zonder overstelpt te worden met bezorgde vragen, stemde Bruno Appels toch in om één keer het verhaal te doen over zijn blessure, de operatie, de lange revalidatie die hem wacht en hoe het is om de rest van het seizoen langs de lijn te moeten beleven.
Het leek aanvankelijk een vrij onschuldige blessure, maar jij had al gauw door dat er meer aan de hand was?
Bruno: In de laatste minuut van de wedstrijd tegen Patro Eisden verloor ik nogal klungelig een duel aan de middellijn. Toen in me met mijn rechterarm rechtop wilde duwen, voelde ik heel kort een vreemde gewaarwording in mijn schouder. Omdat ik een aantal jaar geleden ook al dezelfde blessure heb gehad aan mijn andere schouder vreesde ik meteen het ergste. Na onderzoek bleek dat mijn labrum afgescheurd was, dat is net het peesje dat de hele schouder samenhoudt. Toen ik die diagnose hoorde wist ik meteen dat een operatie en lange revalidatie onvermijdelijk was.
Inmiddels is die operatie al enkele weken achter de rug. Is alles goed verlopen?
Bruno: Twee weken geleden ben ik in Antwerpen geopereerd, en alles is volgens plan verlopen. Na de operatie moet ik vier weken een steunverband dragen. Vooral ‘s nachts is dat belangrijk, om onverwachte bewegingen te vermijden.
Je hebt dit al eens meegemaakt zei je, dus je weet hoe de revalidatie er zal uitzien.
Bruno: Ja helaas heb ik er al ervaring mee, dus ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb. Ik start deze week met de revalidatie bij de kinesist in mijn woonplaats Turnhout, waar ik vorige keer ook gerevalideerd heb. De eerste weken zullen in het teken staan van het opbouwen van de mobiliteit, daarna zal ik weer kracht moeten terugwinnen, om uiteindelijk weer voetbal- en keepersgericht te kunnen werken. Maar dan zijn we al een hele tijd verder.
Ondervind je ook veel hinder in je normale bezigheden? Kan je gewoon gaan werken en autorijden bijvoorbeeld?
Bruno: Ik zit voorlopig redelijk gevangen in mijn appartement, want zowel voor werken als voor autorijden is het nog te vroeg. Maar tussen nu en een paar weken hoop ik dat soort zaken wel te hervatten,
We hebben je al een paar keer heel emotioneel zien reageren na de wedstrijd. Het valt je blijkbaar nog altijd heel zwaar om het spel van naast te lijnen te moeten volgen?
Bruno: Enorm! ik ben al een aantal keren geblesseerd geweest in mijn carrière, vooral in Nederland, maar deze blessure is toch wel de grootste teleurstelling uit mijn voetballeven. Na twee goeie seizoenen durf ik zeggen dat ik in Berchem iets moois aan het opbouwen was. Bovendien kreeg ik veel vertrouwen van de staf en alle andere mensen binnen de club. Ik had hen daar dit seizoen graag iets voor teruggegeven. Vooral de eerste weken na de diagnose was het heel lastig om vanuit de tribune wedstrijden te moeten zien. Vooral na de vreugdeuitbarsting na de match op Hoogstraten had ik het moeilijk, omdat ik toen besefte dat ik dergelijke momenten een heel seizoen lang zal moeten missen. Terwijl dat net de momenten zijn die voetbal zo mooi maken: als groep een overwinning uit de brand slepen en de ontlading achteraf. Ik was wel blij voor mijn ploegmaats uiteraard, maar dat was voor mij toch een pijnlijke avond. Dat soort momenten heb ik nadien nog wel gehad, maar ondertussen kan ik stilaan de knop omdraaien en mij richten op de revalidatie
Ik zal er dan maar meteen nog een pijnlijke vraag aan toevoegen: wat vind je van je vervanger?
Bruno: Dat is geen pijnlijke vraag, hoor. Ik heb een heel goeie band met Cedric, en ben heel blij dat hij het nu goed aan het doen is. Dat was voor mij ook geen verrassing, want Cedric is een ervaren keeper. Tijdens de trainingen had hij al indruk op me gemaakt en nu laat hij ook al enkele weken zien dat hij daadwerkelijk klaar is om voor Berchem punten te pakken.
Berchem heeft de afgelopen seizoenen zijn portie langdurig gekwetsten wel gehad. Twee jaar geleden Romeo Van Dessel, vorig jaar Jelle van Kruijssen, dit jaar Jamie Meseure, Roy Mauro, Amin Kabir en jijzelf. Na nieuwjaar hopen we de meesten van hen te recupereren, wanneer mogen we jou terugverwachten?
Bruno: Dat is waarschijnlijk nog het meest pijnlijke, het besef dat voor mij het seizoen er al op zit. Als de revalidatie volgens schema verloopt zal ik misschien nog enkele weken kunnen meetrainen in april, maar het zou al heel raar moeten lopen moest ik nog een wedstrijd keepen dit jaar.
Dit zat natuurlijk niet in de planning, maar heb je al nagedacht over volgend seizoen? Zou je bij Berchem willen blijven?
Bruno: Daar heb ik al wel over nagedacht, omdat de timing en herstelperiode van mijn blessure de slechtst denkbare is, maar Berchem is voor mij op die twee jaar tijd toch een club geworden waar ik een heel warm gevoel bij gekregen heb. Op deze manier die periode bij deze club afsluiten staat niet in mijn planning. Maar eigenlijk is het te vroeg om daar nu al aan te denken. Eerst moet ik zorgen dat ik weer fit word, en dan zien we wel wat de toekomst brengt.
