Voor onze kapitein Jelle van Kruijssen was het gisteren een heel positief, maar ook wel héél merkwaardig dagje op den Baarchoem. Eerst werd hij bij de aftrap aangenaam verrast met een jubileumshirt ter gelegenheid van zijn 100ste doelpunt in de Belgische competities. Even later scoorde hij met zijn 101ste een bijzonder onorthodox doelpunt, waarbij de grensrechter die Jelle afgevlagd had overruled werd door de scheidsrechter. En na de wedstrijd kwamen we, aan de hand van wat onschuldig geplaag over een door de Nederlanders verloren WK-hockeyfinale tussen beide Lage Landen, aan de weet dat Jelles beide ouders ooit fervente hockeyspelers waren bij het gekende Oranje-Zwart. En ook dat Jelle na dit seizoen best nog wel bij Berchem wil blijven. Of hoe je dit alles in één notedop kan samenvatten als: “Let’s stick together”!
Webteam: Je kreeg voor de wedstrijd van de oud-spelers een shirt met een gouden ‘100’ erop aangeboden. Je antwoord kwam er heel snel, want langer dan 8 minuten dienden we niet te wachten op je 101ste doelpunt hier in dit landje…
Jelle: Inderdaad. Ik had er totaal geen rekening mee gehouden dat dit op die manier opgepikt zou worden, en het gaf me wel een boost. Ik vond het een heel mooi gebaar, echt waar, en ik was er zelfs wat van geëmotioneerd. Nou ja, lichtelijk toch (lacht).
Webteam: Het was nu ook wel niet echt je mooiste doelpunt, en het werd dan ook nog eens flink gecontesteerd…
Jelle: De voorzet was naar Jordy (Maluka) bedoeld. Ik was ondertussen al lateraal gevolgd voor een eventuele rebound. Maar de bal werd onderschept, zo kreeg ik hem van een verdediger in mijn voeten en schoof hem simpel en zonder al te veel na te denken dadelijk binnen. Ik zag dat de vlag was omhooggegaan en was er eigenlijk al weer klaar mee dat het feestje niet doorging. Maar de scheids wees naar de stip en vanaf dan dacht ik ‘juichen maar!’, want stel dat hij zijn beslissing onder druk toch maar weer ging veranderen. Toch wel een vrij vreemde situatie, en zeker ook een die ik nog nooit eerder meemaakte. Of het een geldig doelpunt was, tja, ik weet het eigenlijk niet exact. Ik denk veeleer van wel, maar de beelden zullen pas echt uitsluitsel kunnen geven. Maar terecht of niet, dat maakt wel allemaal niet veel meer uit natuurlijk. Al snap ik eerlijk gezegd ook wel dat de spelers van Bocholt hier onmogelijk blij mee konden zijn.
Webteam: Je had ook meer dan één voet in dat tweede doelpunt…
Jelle: Eerst kreeg ik dat sublieme doorsteekballetje van Bas (Saillart) dat de Bocholtse verdediging helemaal verraste. Mijn assist werd nog afgeweerd, maar hij kwam na wat stationnetjes terug bij mij, waarbij ik wat naar links uitweek en dan hoog langs de doellijn tot voorbij de tweede paal naar Gregory (Carrez) voorzette. Die legde heel gevat mooi terug op Thomas (Vande Velde) die dan weer in één tijd loeihard overhoeks binnentrapte. Als ik het even zeggen mag: uit het boekje hoor, dat doelpunt. En als Thomas mee naar voren komt, dan weten we ondertussen al wel dat hij regelmatig raak treft, meestal met het hoofd, of zoals ditmaal met de voet. Hij is echt wel een belangrijke pion in onze ploeg.
Webteam: Maar eigenlijk was het wel een match zonder veel doelgevaar…
Jelle: Klopt. En we hadden wel een heel deel van de wedstrijd in handen, maar van minuut 35 tot 65 stonden we wel in de verdrukking. Hoezeer we toen voor een tegendoelpunt vreesden, er was uiteindelijk toch weinig gevaar bij gemoeid. Meer spanning dus dan hoogstaand voetbal, zeg maar. En op een heel zwaar veld dan nog. Gelukkig heb ik het goed doorstaan, want wegens hielpijn kon ik amper trainen, maar de inspuiting die ik voor deze wedstrijd kreeg heeft zijn werk goed gedaan.
Webteam: Je hebt je deze wedstrijd echt uit de naad gelopen, en niet enkel voor het betere spitsenwerk. Want ook was je even vaak als aangever te vinden -getuige het tweede doelpunt- en als het moest plooide je ook nog eens helemaal mee terug.
Jelle: Dankjewel (lacht). Op mijn leeftijd van 29 en bij mijn 4de seizoen hier in Berchem heb ik wel wat ervaring opgedaan, en die wil ik graag delen met de ploeg. Ik wil dan echt wel wat meer zijn dan alleen maar die spits die op zijn kans staat te wachten. Eens wat meer naar buiten zwerven, of mee knokken in het duel, of eens diep mee terug om lekker een bal af te snoepen… als het ons spel ten goede komt doe ik het allemaal even graag.
Webteam: Je hebt gevoetbald in de USA en haalt de laatste 5 jaren -ondanks een zware blessure die je bijna één seizoen gekost heeft- een fabuleus gemiddelde van 20 doelpunten per jaar in België. Toch ben je geboren en getogen in Eindhoven en woon je daar nog steeds …eigenlijk is het -voor jullie Nederlanders dan toch- dramatische verloop van de WK-hockeyfinale dan misschien het enige smetje op deze verder vlekkeloze dag?
Jelle: Nou ja, het hakt er bij mij niet zó hard in hoor. Maar mijn vader zal er wel wat minder blij om zijn. Mijn beide ouders waren vroeger trouwens fervente hockeyspelers bij Oranje-Zwart uit Eindhoven, de voorloper van het huidige Oranje-Rood, een heel gerenommeerde club in Nederland.
Omwille van mijn woonplaats dichtbij had Bocholt trouwens ook al eerder interesse getoond. Maar die is nooit echt concreet geworden, omdat ik hier bij Berchem mijn contract al verlengd had. En eerlijk, ik heb het nog steeds heel goed naar mijn zin hier. Ik weet best ook wel dat het gras niet altijd groener is bij de overburen. Ik word hier heel hard gewaardeerd en dat geeft me veel voldoening. Het liefst van al zou ik er hier dan ook nog een jaartje bijdoen en nog eens écht meedoen voor de kampioenstitel.
Webteam: Eigenlijk een klein wonder dus dat je geen hockeyspeler bent geworden, en dat je nog altijd bij Berchem vertoeft! Hoe dan ook Jelle: “Let’s stick together !!!”.
