Ook voor coach Magerman worden de conclusies week na week pijnlijker, maar een kant en klare oplossing lijkt niet meteen in zicht. Zijn analyse van de wedtrijd.
De eerste 25 minuten waren voor ons. We waren het meest creatief, speelden het meest aanvallend en haden zelfs een drietal goeie kansen. Maar dan pakken we weer zo’n tegendoelpunt dat te gek is voor woorden en dat uiteindelijk ook nog het resultaat van de wedstrijd zal bepalen. Die corner ging zomaar vijf man voorbij, niemand die reageerde. Zelfs bij Aalst waren ze verrast. Na dat doelpunt waren we even van de kaart. Het volgende kwartier zat er veel afval in ons spel, we speelden te geforceerd, zochten de moeilijkste oplossingen en leden veel balverlies, waardoor we zelf heel veel moesten gaan beginnen lopen. We slaagden er ook nauwelijks in om de bal in eigen rangen te houden.
Na de rust hebben we beslist om Leo (Beirlant) in te brengen om zo voor meer diepgang te zorgen. Hij heeft zijn invalbeurt er in elk geval goed van afgebracht. Hij zorgde voor meer schwung en bracht opnieuw geloof in de ploeg. De druk was er wel, al leverde dat nog weinig kansen op. Komt die grote kans er dan toch, dan moet er natuurlijk wel gescoord worden alleen voor de keeper. Dat is het verhaal van de voorbije weken. In bijna elke wedstrijd zijn we vaak meerdere keren alleen voor doel gekomen, maar geen enkele van die kansen hebben we kunnen benutten. Het afmaken van die kansen zou nochtans voor de zuurstof en het elan kunnen zorgen die we zo nodig hebben. Zonder doelpunt zal die ommekeer er niet komen.
Nu is het missen van kansen natuurlijk eigen aan voetbal, maar wij missen er gewoon veel te veel. In al onze wedstrijden hebben we meerdere goeie kansen gehad. Alleen tegen Cappellen hebben we weinig kansen gecreëerd. Ik heb deze week de beelden van Geel achter elkaar gezet: 9 kansen! En toch maar twee doelpunten. Dan kan je alleen maar concluderen dat wij wel heel hard moeten werken om een goaltje te maken.
