In het perszaaltje van Hades mocht Frank Magerman als eerste zijn analyse komen geven van de wedstrijd die een kwartier eerder op een verrasende manier was geëindigd.
De eerste twintig minuten waren wij de gevaarlijkste ploeg. Dat leverde ons een doelpunt op en bijna nog een tweede met een bal op de paal van Jelle (van Kruijssen) en de al dan niet terecht afgekeurde goal van Leander (Beirlant).
Maar daarna verlorenen we onze grip op de wedstrijd een beetje. We sloten te weinig bij waardoor Hades steeds meer de slag op het middenveld begon te winnen en ook steeds vaker de diepe man vond met gevaarlijke voorzetten. Na 38 minuten kwamen ze hierdoor op gelijke hoogte, nadat Bruno (Appels) nog even de bal had moeten lossen. Een doelpunt dat niet echt uit de lucht kwam vallen, want daarvoor hadden we ook al een aantal stilstaande fases moeten ondergaan.
In de tweede helft kreeg de neutrale toeschouwer nog weinig om zich aan op te warmen. Wij wisselenden Cornelissen en Vallez van plaats. Hades kwam er hierdoor nauwelijks nog uit, maar het gevolg was wel veel gevechtsvoetbal op het middenveld, veel slordigheden langs beide kanten met nog af en toe een schaarse kans en het gevoel dat wie kan scoren ook meteen de winst zou pakken. Bruno hield ons daarbij enkele keren overeind.
De laatste tien minuten waren dan weer voor Berchem. Jelle kopte in de voorlaatste minuut nog een grote kans naast om vervolgens een wereldgoal te maken. Hij recupereerde de bal aan de zijkant om dan meteen een onverwacht en onhoudbaar schot te lossen van op de rand van de zestien dat knap in de verste bovenhoek binnenging.
Op basis van onze kansen in de eerste helft is dit zeker een verdiende overwinning, na de rust kon het alle kanten op. Maar vergeet niet dat wij vier basisspelers moesten vervangen en Hades toch vierde staat in het klassement. Bovendien hadden ze vorige week nog tegen Vosselaar verloren waarop ze op eerherstel uit waren. Geloof mij, hier gaan niet veel ploegen komen winnen.
