Speciale wedstrijd toch wel voor Roy Mauro, dit gelijkspel tegen Bocholt. Eerst onderscheidde onze energieke middenvelder zich halfweg de tweede helft met een fantastische afstandsknal, die tot net voor affluiten drie virtuele punten waard was. Uiteindelijk frommelde zich echter toch nog een puntje mee de bus naar Limburg in, toen Roy na een gecontesteerde vrije trap ongelukkig de bal in eigen doel verwerkte. Dat zure laatste doelpunt hoefde echter wat meer nuance. We spraken hem dan ook -tussen twee koffiekoeken in- na de wedstrijd.
Webteam : In extremis verliezen we nog twee punten tegen een sterk Bocholt. De klassieke vraag dan maar: vandaag 1 punt gewonnen of 2 verloren?
Roy : Op voorhand teken je voor één punt tegen Bocholt, maar gezien het verloop is het wel teleurstellend dat we de zege nog laten wegglippen. Over heel de match bekeken is dat voor hen ook verdiend natuurlijk. Want we hadden het moeilijk, dat ga ik niet ontkennen. Maar we zijn heel de match verder blijven knokken. En we blijven ook ongeslagen.
Webteam : Leuk om hier te voetballen?
Roy : Ik voel me in heel goed gezelschap. Ik heb al heel wat clubs gehad, maar deze spelersgroep hangt het best aan elkaar. Ik ervaar hier geen ‘collega’s’ maar ‘bruurs’! Ik heb hier op korte tijd al echte vrienden gemaakt. Hopelijk kan dat het verschil mee maken voor Berchem.
Webteam : Moet je van ver komen?
Roy : Nee absoluut niet, ik ben opgegroeid in Wommelgem en woon nu in Deurne-Zuid. Ik kan het voetballen bij KBS ook goed combineren met mijn job hier in het Antwerpse. Ik heb het dus allemaal goed op een rijtje momenteel.
Webteam : Na drie gele kaarten in evenveel wedstrijden ben je volgende week geschorst voor de topper op Thes. Of je daarvan baalt hoeven we je denkelijk niet te vragen?
Roy : Er is een strenge coaching op dat gebied, zowel door onze trainer als nog eens extra in mijn eigen vertrouwde omgeving. Dus dat is echt wel een werkpunt voor me, dat besef ik maar al te goed. Ik slik een domme, dómme gele kaart op Grimbergen. De week erna op Overijse kijk ik er weer tegenaan, al vond ik ze licht toegekend. Maar ze kwam wel op mijn teller natuurlijk. En vandaag, tja, in het heet van de strijd…
Webteam : Je scoort je eerste competitiegoal voor Berchem, en wat voor een!
Roy : Ja, ik was ontzettend blij maar tegelijk groeide het besef dat het nog niet gedaan was. En dan in minuut 88 … eerst een licht toegekende vrije trap voor Bocholt met een geharrewar voor doel tot gevolg, waarbij ik een zodanig harde duw in mijn rug krijg dat de bal via mijn been in ons doel verdwijnt. En zo dienen we verdorie de koek nog te delen. Redelijk onbegrijpelijk dat die goal toegekend werd, maar daar kopen we dus niks voor.
Webteam : Nog een persoonlijk vraagje. Aan wie denk je het eerst wanneer je zo’n wereldgoal scoort? Aan jezelf? Aan je ploegmaat die je de assist gaf? Of à la Carrasco, aan een of andere straffe madam?
Roy : Aan mijn vader. Hij heeft er werkelijk alles voor gedaan om mij te brengen waar ik sta. En hij is er altijd voor me geweest met zijn opbouwende kritiek en goede raad. Onder andere, dat ik vooral meer naar doel moet durven trappen. Ik ben blij dat ik mijn pa en ma vandaag wat heb kunnen tonen op dat vlak (lacht).
Webteam : Dank je Roy voor dit gesprek. En neem nog een koffiekoek.
