Roy Mauro had al bijna een uur de tijd gehad om de hevigste emoties uit zijn stevige lijf te werken toen we hem na de wedstrijd om een reactie vroegen. Hij kon dan ook heel nuchter terugblikken op wat er gebeurd was op en naast het veld.
Roy: “Dit is bijzonder frustrerend. Een wedstrijd als deze heb ik nog nooit meegemaakt. Tegenover zo’n scheidsrechter sta je gewoon machteloos. Het begon al vanaf de eerste minuut met dat geel voor Greg (Carrez). En dan volgt meteen het eerste tegendoelpunt na duidelijk handspel, waarbij ik ook nog eens geel vang. Het enige wat ik tegen de scheidsrechter heb gezegd was ‘Allez ref, dat je zoiets niet hebt gezien. Als je straks de beelden bekijkt zal je niet kunnen begrijpen hoe je dit kon missen.’ Blijkbaar volstond dat al voor een gele kaart.
Bij het tweede doelpunt zet Bas (Saillart) zijn body en de aanvaller gaat neer. Baske, het lichtste mannetje van de ploeg. Laat me niet lachen. Bij de 3-0 loopt de scheidsrechter in de weg. En bij de 4-0 wordt Light (Nwokoro) gewoon naar beneden geduwd door Spreutels. Ook dat had hij niet gezien. Vier fases waarin de scheidsrechter ons gewoon nekt en intussen stonden we na een halfuur ook al met vijf gele kaarten. Als groep wil je dan nog wel de knop omdraaien, maar op een gegeven moment lukt dat gewoon niet meer.”
En dan die extra lange rust. De scheidsrechter wilde maar niet uit zijn kleedkamer komen en toen er eindelijk werd afgetrapt was jij er niet meer bij.
Roy: “Tijdens de rust moest ik samen met de kapitein van Duffel bij de scheidsrechter komen. Ik denk dat het zijn bedoeling was om iedereen te kalmeren. Hij zei dat hij geen gedoe meer wilde in de tweede helft. ‘We gaan gewoon verder voetballen’, zei hij alsof er niets gebeurd was. Daarop heb ik heel rustig en beleefd geantwoord dat dit volgens mij niet veel meer met voetbal te maken had. Ik dacht dat hij wel klaar was met zijn uitleg en opende de deur om weer te vertrekken. Maar de scheidsrechter vond dat blijkbaar een onbeleefde reactie en ik mocht meteen binnen blijven. Bovendien, zei hij, had hij me voor de rust al een tweede gele kaart kunnen geven toen ik aanstalten maakte om mijn aanvoerdersband uit te doen. Hij had het niet kunnen appreciëren dat ik hem weerwoord had geboden toen hij mij een tweede geel dreigde aan te smeren omdat de ploeg niet wilde aftrappen na de 4-0. Alleen omdat ik de kapitein ben, terwijl ik helemaal niet bij de aftrap betrokken was en er zelfs niet in de buurt stond.”
